Familiebedrijf in het kwadraat 
Zelfs na 38 jaar ben ik hier nog niet uitgeleerd. Het zit hem vooral in kleine dingen. We werken met recepturen die weleens veranderen. Dan moet ik goed in de gaten houden dat de mensen die aan de machine staan die volgen en bijvoorbeeld niet 8 maar 9 zakken met kruiden bij het vlees doen. Ik moet er dan bovenop zitten. Als ik denk aan mijn begintijd bij Van Loon… Toen stond ik alleen op de gehaktafdeling en draaide ik de vinkjes, gehaktballetjes en saucijsjes nog met de hand. Wat een verschil met nu!

Thuis kan ik ontspannen. Daar is mijn gezin en heb ik een tuin, een paar kippetjes en een paar konijntjes. In de zomer gooi ik na een werkdag mijn broodtrommel op het aanrecht, loop ik naar die beestjes toe en frot ik wat in de tuin. Dan wordt mijn hoofd leeg. Want ik neem het werk wel mee naar huis, zeker als er veel hectiek is geweest. Maar ik moet er niet aan denken om de hele dag thuis te zitten, hoor. Dan zou ik hartstikke gek worden. 

Het liefst werk ik met hetzelfde groepje mensen. Dan wen je aan elkaar en gaat het werk vanzelf al sneller. Maar dat heb je met zoveel inleenkrachten niet in de hand. Wat ik wel kan doen, is advies geven en zeggen: zo en zo gaat het beter. Een van mijn twee zoons werkt toevallig ook op de afdeling. Die zie ik dus elke dag, ook als hij straks op zichzelf gaat wonen. Mijn vrouw werkte vroeger trouwens ook bij Van Loon. Die heb ik hier leren kennen. Dus eigenlijk vormen we een familiebedrijfje in dit familiebedrijf.”