Nummer 7 
“13 mei 1991. Dat was mijn eerste dag bij Van Loon. Ik ben opgeleid als metselaar/tegelzetter. In 1991 ging het slecht in de bouw en daardoor zat ik werkloos thuis. Rond die tijd kwam mijn vader Marjan Stottelaar tegen, de toenmalige directiesecretaresse van Jos. Marjan zei dat Van Loon een chauffeur zocht. Mijn pa zei dat ik wel een baan kon gebruiken. Een week later kon ik aan de slag en reed ik bestellingen rond. Ik was personeelslid nummer 7. Ik was gretig en pakte iedere klus aan. Alleen uitbenen was niet zo’n succes, dat mocht ik al snel niet meer doen. Binnen het bedrijf heb ik me verder kunnen ontwikkelen. Tegenwoordig zit ik op de planning bij van Loon in Son en order entry voor Lidl. 

In de dertig jaar dat ik hier nu werk, heb ik me nog nooit verveeld. Iedere dag is er wel iets dat beter kan. Ik ben Jos dankbaar voor de kans die hij mij gaf om hier te werken. Als ik over hem praat, krijg ik nog een brok in mijn keel. Op zijn sterfbed heb ik hem bedankt. Die baan betekent voor mij rijkdom, omdat ik mede hierdoor samen met mijn gezin een goed leven heb. Ik ben getrouwd, maar voel me ook beetje getrouwd met van Loon. 

Ontspannen doe ik door te sporten: mountainbiken, op de Harley rijden of wielrennen. Ik begin hier ’s ochtends vroeg. Rond drie uur ga ik naar huis en dan stap ik vaak meteen op de racefiets of de mountainbike. Daarna is het eten, maar dan heb ik mijn beweging al gehad. Ik kom niet naar huis om te eten, ik kom naar huis omdat ik klaar ben met het werk.”