Erik van LoonEIGENAAR & VOORZITTER RAAD VAN COMMISSARISSEN |
Talent voor ondernemerschap
“Mijn pa werkte voor een baas, maar besloot ondernemer te worden. Hij sprong in het diepe. Hij kwam wel uit een vleesgezin, maar had geen kaas gegeten van ondernemerschap. De vleeshandel is hard. Dat betekende voor hem doorzetten, zijn neus stoten en toch blijven geloven in eigen kunnen. Hij had nooit gehoord van cordon bleus, maar kreeg wel een bestelling voor twintig stuks. Maar tegen een klant zeg je geen nee. Dan bel je iemand die het wel kan leveren. Ik heb ook nog nooit nee gezegd. Ik ben een kopie van mijn vader, maar in bepaalde opzichten ben ik wat harder. Mijn vader wilde het goed doen voor iedereen. Ik beschik over weinig talenten, maar ondernemerschap is er zeker wel één van. Ik zie kansen, ik weeg risico’s af en als ik ze aanvaardbaar vind, dan ga ik ervoor. Soms gaat het mis, maar niet vaak.
Het racen in de Dakar rally heeft mij een betere ondernemer gemaakt. In de woestijn ben je overgeleverd aan de grillen van de natuur en de techniek. Als de auto kapotgaat, dan gaat-ie kapot. Ik vroeg me soms af hoe ik er nog ooit uit zou komen. En als dat dan toch lukte, voelde ik dat ik een avontuur had beleefd. Nu is het meer topsport. Ik heb geleerd door te zetten en niet te snel de handdoek in de ring te gooien. En aan de andere kant: relativeren. Eenmaal thuis zijn mensen bezig met wissewasjes en onbenulligheden die ik vergeleken met de uitdagingen in de woestijn niet zo relevant vind.
“Iedere dag beter” wordt gedreven door onze klanten. Als we de dingen goed doen voor onze klanten, dan krijg je meer business. Een klant als Lidl vergt sinds 2005 voortdurend het uiterste van ons. Dat heeft Van Loon gevormd en groot gemaakt, omdat we de uitdaging niet uit de weg zijn gegaan. Van Loon is daardoor van klein horecaleverancier getransformeerd in een grote speler in de retailmarkt. De wedstrijd is anders, met andere spelregels. Van Loon moet sneller, efficiënter en beter worden én zich tegelijkertijd strikt aan de regels houden. Anders win je niet.”
Jaren van gejakker
“Van Loon is nog steeds een familiebedrijf, maar niet meer zoals dat vroeger was. Roland en ik zijn het gezicht van de familie, al zijn we totaal verschillende mensen. Roland heeft gestudeerd, is bezig met de organisatie en de backoffice, ik ben juist van de verkoop en de vergezichten. We hebben een manier moeten vinden om met elkaars verschillen om te gaan. Ik denk dat pa trots zou zijn op hoe het nu is. Laatst vond ik nog een brief van hem waarin hij schreef hoe jammer hij het vond toen Roland het bedrijf verliet. Na ons conflict, Rolands vertrek en uiteindelijke terugkeer is de verhouding juist sterk verbeterd. Toen ik in mijn eentje eigenaar werd, was de eeuwige discussie een beklonken zaak. En nu komen ik, Roland en onze zus, ondanks dat pa en ma al gestorven zijn, nog steeds samen in de privésfeer als er iets te vieren is. Vroeger ging het alleen maar over het bedrijf, nu is er tijd voor echte interesse in elkaar.
Ik heb al wat jaartjes op de teller. Ik ben erin gerold op mijn 18e en ben nu 53 jaar. Dag en nacht keihard gewerkt, al die jaren. Ik geniet nu ook van wat ik heb bereikt. Dat heb ik jarenlang niet gekund. Ik wil fit blijven zodat ik nog een paar jaar Dakar kan blijven doen. Thuis is belangrijker voor me dan het vroeger was. Ik jakkerde maar door. Inmiddels sta ik wat verder af van de dagelijkse operatie van Van Loon. Vroeger deed ik veel en bemoeide me overal mee, maar die behoefte is minder geworden. Van Loon is een duurzame en sterke organisatie. En mijn ondernemerschap zit er nog steeds in. Inmiddels heb ik meer ruimte om thuis te zijn. Thuis betekent voor mij tot rust komen. Genieten van mijn vrouw Anja, en mijn dochters Noor, Imke en Loekie. Ik heb meer ruimte in mijn hoofd en mijn leven om ervan te kunnen genieten.”